Dzień pierwszy – Hanoi

Wylądowaliśmy o brzasku. Wietnam zaskoczył nas przede wszystkim…  miłym chłodem. Brak hipnotycznej parówy to niby nie chłód, ale nie spodziewaliśmy się, że uda nam się przejść z lotniska do taksówki nie pocąc się do cna. A jednak. Później udało nam się dojechać szczęśliwie do hotelu, co do czego mieliśmy niemałe obawy, ponieważ kierowca muskał na szosie nie tylko dziesiątki motorków które mijaliśmy, ale też kilka koni i autobusów, z którymi zdecydowanie przegrywaliśmy jeżeli chodzi o masę.  W trasie z lotniska najbardziej rzuca się w oczy mrowie motocykli i zaskakująca architektura. Budynki, wyłączając nieliczne wieżowce to zazwyczaj konstrukcje do sześciu pięter, szerokości około 3 metrów, długości do 20 metrów. Boczne ściany albo okien nie mają, albo mają trzy lufciki na krzyż, przez co wyglądają jakby czekały na dobudowanie sąsiadów, tylko ich zazwyczaj wcale nie widać. W mieście jest już dm na domu, w każdej konfiguracji kształtu, koloru, stylu i ilości grzyba na ścianach.

Cały dzień spędziliśmy drepcząc od kawiarni do knajpy w gąszczu uliczek starej dzielnicy (Old Quarter). Kawa w wietnamskim wydaniu jest kapitalna – bardzo mocna, a jednocześnie łechce podniebienie słodyczą zagęszczonego mleka. jedliśmy dziś dwa razy pho, zupę z mięsem, makaronem ryżowym, trawą cytrynową i innymi dodatkami. Smakowało, jak najbardziej, ale oboje mieliśmy dziwne wrażenie że wietnamskie knajpy w warszawskich pawilonach i na Chmielnej serwują lepsze 😀

Nasze spostrzeżenia;

– bardzo dużo sprzedawców balonów na ulicach, ale nie widzieliśmy żadnego użytkownika balona. Podejrzane.

– bardzo mało sklepów spożywczych, żadnych sieciówek. oczywiście parter każdego budynku to jakiś sklep, ale zazwyczaj z bardzo wąską specjalizacją, najbardziej ekstremalny przypadek jaki widzieliśmy to sklep li tylko z  frytkownicami

– przechodzenie ulicy metodą “na Mojżesza” jest najskuteczniejsze – motory rozstępują się niczym Morze Czerwone, jeżeli idzie się odpowiednio wolno i stanowczo

– Wietnamczycy lubią strzyc włosy – wnioskujemy po liczbie salonów fryzjerskich.

– do założenia knajpy wystarczą dwa plastikowe taborety i cokolwiek do jedzenia

– w najobskurniejszej nawet knajpie ludzie pochłonięci są swoimi galaksy ejsami i makami

– Hanoi nie jest najbardziej porywającym miastem na świecie, a handlowcy na nocnym bazarze sprzedają głównie dmuchane młotki – zabawki i kondomiki na telefony w wymyślnych kształtach.

– warto wpaść na drinka do kawiarni na 19 piętrze – ceny powalają, ale w godzinach 17-20 są “Radosne Godziny” i piwko można wypić w cenie polskiej barowej, natomiast widoki dają zupełnie inne spojrzenie na miasto.

Jutro pójdziemy chyba zobaczyć zabalsamowanego nieboszczyka, a przynajmniej jego kwaterę. I ogród botaniczny. I chłopaków z bomoge.com. Bo możemy 😉 

08 Sep This entry was published on September 8, 2013 at 8:11 pm and is filed under Uncategorized, Wietnam, Laos, Kambodża. Bookmark the permalink. Follow any comments here with the RSS feed for this post.